Een jaar om nooit te vergeten
Door: Lieke
Blijf op de hoogte en volg Lieke
21 Juli 2015 | Verenigde Staten, Kailua
Daar zit je dan in een kamer met je koffer klaar voor vertrek. Precies een jaar geleden zat ik in het vliegtuig onderweg naar New York. Nu is mijn koffer opnieuw gepakt maar nu begin ik aan de terugreis..
De afgelopen maand is voorbij gevlogen. De dingen die ik nog op mijn to-do list had staan zijn nou allemaal weggestreept. We zijn naar een Luau geweest aan het strand met vuurdansers, Tahitian (geen idee wat het in het nederlands is) dansers, hula dansers, er werd een hokilau gedemonstreerd (vissen met visnetten), Polynesische tattoo’s (nep) laten zetten, leren om een lei te maken, demonstratie hoe er vroeger in de palmbomen geklommen werd en daarnaast een buffet met Hawaiiaans eten. Een super leuke avond. Ook heb ik Pearl Harbor nog een keer bezocht. Nu om de submarine en battleship missouri te bekijken. Mijn laatste au pair event was een tochtje met een catamaram. Dit was super leuk. Zie je het eiland een keer van de andere kant.
Natuurlijk hebben we the 4th of July nog gevierd. Met een kayak het water op, na een gevecht om over het rif te komen, waren we eindelijk echt onderweg naar de sandbank. Daar aangekomen het anker uit gegooid en het relaxen kon beginnen. We zagen daar een stel mensen die de bbq mee hadden gebracht. Deze hadden ze niet op de boot staan maar in het water. Na een uurtje rondhangen, zijn we terug gegaan en hebben we ons gedoucht en klaar gemaakt voor het feestje bij mij thuis. Er kwamen vrienden van de familie langs en ik mocht Diane ook uitnodigen. Schalen met eten, wat natuurlijk niet opkwam. ’s Avonds m acht uur werd er vuurwerk afgestoken. We zaten met z’n allen in het gras naar het vuurwerk te kijken wat werd afgestoken op het strand. De mooiste creaties in de lucht (bloemen, smileys, etc.). Ik heb me het hele jaar op dot feest verheugd en gelukkig ben ik niet teleurgesteld. Mijn verwachtingen waren aardig goed.
Na meerdere malen een bezoek te hebben gebracht aan turtle Beach in Haleiwa, heb ik nu eindelijk de Honu van heel dichtbij gezien op het strand. Het duurt even, maar dan heb je ook wat. Afgelopen weekend nog voor een laatste keer wezen kamperen met een aantal au pairs.
Een jaar geleden kwam ik vol spanning het vliegtuig uit en liep ik met veel zenuwen naar de bagageband waar de familie op mij te wachten stond. Dan zie je ze staan, eerste gedacht: “shit, ik kijk ze op de rug, wat ga ik zeggen ‘aloha’ of ‘hello’? Geef ik ze een hand of een knuffel?”. Diezelfde avond sta je met je koffers in een kamer met een geweldig mooi uitzicht dat vanaf dan jou kamer is. Toen kaal en onpersoonlijk. Nu ook kaal, maar niet meer onpersoonlijk. Ondanks dat alles is ingepakt, zijn het de herinneringen die de kamer nu nog vullen. Het gezin dat voor mij totaal vreemden waren een jaar geleden, is nou een tweede familie. Als ik terug kijk op alles dat ik heb meegemaakt met de kinderen en de honderden foto’s die daar mee gepaard gaan, ben ik ontzettend blij dat ik dit gedaan heb ondanks een jaar toch erg lang is. Ik ben blij en kijk er naar uit om weer naar huis te gaan, maar het is ook moeilijk om de kinderen waar ik nu zo aan gehecht ben geraakt achter te laten. Al helemaal als ze je zeggen “can you please stay?”. Afscheid nemen is niet mijn ding en wat ga ik ze missen. Hopelijk kan ik ooit een keer terug om ze te bezoeken. Maar voor eerst ga ik genieten van de aankomende vier weken. Mijn jaar afsluiten met een knaller. Dinsdagochtend om 9.30 uur (Nederlandse tijd 21.30uur) vertrekt mijn vliegtuig naar LA, dan begint het avontuur. Dinsdag 18 augustus om 16.30 uur vertrekt mijn vliegtuig vanuit Miami naar Amsterdam, dan eindigt dit fantastische jaar. Vanavond wordt er nog voor een laatste keer voor mij gekookt door Kevin en zie ik Diane en Laura voor de laatste keer. Het was een bijzonder jaar wat ik nooit meer vergeten zal.
Bedankt voor het lezen van mijn verslagen en alle lieve berichtjes gedurende het hele jaar. Bij deze zeg ik:
Tot over vier weken in Nederland.
Aloha,
Lieke
De afgelopen maand is voorbij gevlogen. De dingen die ik nog op mijn to-do list had staan zijn nou allemaal weggestreept. We zijn naar een Luau geweest aan het strand met vuurdansers, Tahitian (geen idee wat het in het nederlands is) dansers, hula dansers, er werd een hokilau gedemonstreerd (vissen met visnetten), Polynesische tattoo’s (nep) laten zetten, leren om een lei te maken, demonstratie hoe er vroeger in de palmbomen geklommen werd en daarnaast een buffet met Hawaiiaans eten. Een super leuke avond. Ook heb ik Pearl Harbor nog een keer bezocht. Nu om de submarine en battleship missouri te bekijken. Mijn laatste au pair event was een tochtje met een catamaram. Dit was super leuk. Zie je het eiland een keer van de andere kant.
Natuurlijk hebben we the 4th of July nog gevierd. Met een kayak het water op, na een gevecht om over het rif te komen, waren we eindelijk echt onderweg naar de sandbank. Daar aangekomen het anker uit gegooid en het relaxen kon beginnen. We zagen daar een stel mensen die de bbq mee hadden gebracht. Deze hadden ze niet op de boot staan maar in het water. Na een uurtje rondhangen, zijn we terug gegaan en hebben we ons gedoucht en klaar gemaakt voor het feestje bij mij thuis. Er kwamen vrienden van de familie langs en ik mocht Diane ook uitnodigen. Schalen met eten, wat natuurlijk niet opkwam. ’s Avonds m acht uur werd er vuurwerk afgestoken. We zaten met z’n allen in het gras naar het vuurwerk te kijken wat werd afgestoken op het strand. De mooiste creaties in de lucht (bloemen, smileys, etc.). Ik heb me het hele jaar op dot feest verheugd en gelukkig ben ik niet teleurgesteld. Mijn verwachtingen waren aardig goed.
Na meerdere malen een bezoek te hebben gebracht aan turtle Beach in Haleiwa, heb ik nu eindelijk de Honu van heel dichtbij gezien op het strand. Het duurt even, maar dan heb je ook wat. Afgelopen weekend nog voor een laatste keer wezen kamperen met een aantal au pairs.
Een jaar geleden kwam ik vol spanning het vliegtuig uit en liep ik met veel zenuwen naar de bagageband waar de familie op mij te wachten stond. Dan zie je ze staan, eerste gedacht: “shit, ik kijk ze op de rug, wat ga ik zeggen ‘aloha’ of ‘hello’? Geef ik ze een hand of een knuffel?”. Diezelfde avond sta je met je koffers in een kamer met een geweldig mooi uitzicht dat vanaf dan jou kamer is. Toen kaal en onpersoonlijk. Nu ook kaal, maar niet meer onpersoonlijk. Ondanks dat alles is ingepakt, zijn het de herinneringen die de kamer nu nog vullen. Het gezin dat voor mij totaal vreemden waren een jaar geleden, is nou een tweede familie. Als ik terug kijk op alles dat ik heb meegemaakt met de kinderen en de honderden foto’s die daar mee gepaard gaan, ben ik ontzettend blij dat ik dit gedaan heb ondanks een jaar toch erg lang is. Ik ben blij en kijk er naar uit om weer naar huis te gaan, maar het is ook moeilijk om de kinderen waar ik nu zo aan gehecht ben geraakt achter te laten. Al helemaal als ze je zeggen “can you please stay?”. Afscheid nemen is niet mijn ding en wat ga ik ze missen. Hopelijk kan ik ooit een keer terug om ze te bezoeken. Maar voor eerst ga ik genieten van de aankomende vier weken. Mijn jaar afsluiten met een knaller. Dinsdagochtend om 9.30 uur (Nederlandse tijd 21.30uur) vertrekt mijn vliegtuig naar LA, dan begint het avontuur. Dinsdag 18 augustus om 16.30 uur vertrekt mijn vliegtuig vanuit Miami naar Amsterdam, dan eindigt dit fantastische jaar. Vanavond wordt er nog voor een laatste keer voor mij gekookt door Kevin en zie ik Diane en Laura voor de laatste keer. Het was een bijzonder jaar wat ik nooit meer vergeten zal.
Bedankt voor het lezen van mijn verslagen en alle lieve berichtjes gedurende het hele jaar. Bij deze zeg ik:
Tot over vier weken in Nederland.
Aloha,
Lieke
-
21 Juli 2015 - 12:17
Martine:
Hoi Lieke,
Nou, jij mag trots op jezelf zijn hoor! Je hebt het maar mooi gedaan. De laatste etappe van deze bijzondere reis breekt aan en kun je nog meer mooie belevenissen op je naam gaan schrijven. Het zal vast een heel dubbel gevoel zijn het afscheid daar en het vooruitzicht van thuis. Geniet dus nog even van de laatste weken in the States en alvast een goede (terug)reis gewenst.
Groetjes,
Bjorn, Martine & Finn -
21 Juli 2015 - 13:38
Laura :
Hey Lieve!
Wat een mooi verhaal weer!! Super knap hoe je het allemaal gedaan hebt het afgelopen jaar! Daar kun je trots op zijn!! Nog even lekker genieten en over 4 weken weer terug naar het ohhh zooi mooie Geesteren!! Heel veel plezier de laatste weken!!
Groetjes Arjan, Laura en Rens -
21 Juli 2015 - 14:12
Lidy En Bent:
Hallo Lieke wat een geweldige ervaring van het afgelopen jaar,heel bijzonder ,maar ik kan ook goed begrijpen dat het ook fijn is om naar huis te gaan .Geniet vooral nog van je laatste weken.Groetjes van Ben en Lidy. -
21 Juli 2015 - 15:57
Tante Christien:
Hallo lieke
Knap gedaan dit jaar.
En nu de wel verdiende vakantie er achter aan.
Super.
Geniet ervan tot 21 aug.
Veel plezier nog.
Gr tante christien -
21 Juli 2015 - 15:58
Nicole:
Hoi Lieke,
Je hebt een gaaf jaar achter de rug waar je nog lang aan terug kan denken. En afscheid nemen is nooit leuk. Maar eerst nog 4 weken genieten voor je weer naar huis komt. Heel veel plezier in de VS.
groeten Nicole -
22 Juli 2015 - 10:28
José Waaijer:
Hoi Lieke,
Wat een mooi verslag en wat een geweldige belevenissen en ervaringen heb je het afgelopen jaar op gedaan.Echt bijzonder knap, Super! Dat hed je dan toch maar mooi gedaan.
wij wensen je nog een fijne vakantie en zien je graag terug in Geesteren.
Groetjes Jos en José, Niek, Lotte en Tom, Joost en Enja -
22 Juli 2015 - 21:39
Sieny:
Hè Lieke.
Wat heb jij een hoop beleefd het afgelopen jaar en wat leuk dat we zo
met je mee konden genieten!Dan gaat een jaar toch ook weer snel en nu heb
je afscheid moeten nemen van de Fam.waar je het zo naar je zin had.
Niet leuk maar je hebt nog een paar mooie weken te gaan, ik wens je ook
nog veel plezier in Amerika.En natuurlijk een heel goede reis terug naar
huis.Je hebt een fantastisch jaar met geweldig mooie belevenissen gehad,
het zal ook wel eens moeilijk zijn geweest maar je hebt het wel gedaan,je
mag er trots op zijn!!!!!!
Groetjes
Herman en Sieny
-
27 Juli 2015 - 14:58
Erna Vrerink:
Hoi Lieke.
Natuurlijk willen wij je ook heel veel plezier wensen op je laatste avontuur van je bijzondere jaar.
We hebben heel veel waardering daarvoor en vinden het bijzonder knap dat je dit in je eentje hebt gedaan!
Je hebt vast ook moeilijke momenten gehad maar daar heb jij te telkens goed doorheen weten te slaan.
Het afscheid nemen was natuurlijk best moeilijk maar je hebt veel ervaring opgedaan en veel beleeft.
Geniet nu van je vakantie, een goede terugreis gewenst en hopelijk tot gauw "bie oons in Geester"
Luc, Erna en Thomas.
-
01 Augustus 2015 - 11:55
Jan En Anneke:
Dag Lieke
Een mooie afrondend verhaal en beschouwing.
Heel waardevol om voor jezelf (en anderen) te formuleren wat het voor je betekend heeft.
Je kunt altijd terug vallen op deze belevenis.
Intussen ben je al aan het reisavontuur begonnen. We zagen een kleurrijke bus en vandaag een foto van jou te paard bij een canyon.
Heel stoer, misschien kun je zo wel aan een rodeo deelnemen.
We hopen dat je veel bijzondere plaatsen zult zien.
Goede thuiskomst over een week of drie!
Jan en Anneke -
07 Augustus 2015 - 12:23
Heidi Oude Rengerink:
Ha Liko,
Af en toe zag ik mooie foto's voorbij komen op facebook.
Vandaag eens je hele verhaal gelezen.
Cool! Vroeger wou ik ooit ook als au pair, is niet door gegaan. nu toch spijt als ik jouw verhalen lees.
Het zal niet altijd makkelijk zijn geweest, maar ik zie heel veel mooie dingen en veel bijzondere ervaringen. Die pakken ze je nooit meer af!
En ik waarschuw je reizen is verslavend...
Volle wille nog!
Groetjes Heidi -
16 Augustus 2015 - 01:12
Lotte :
Liek, ik lees dit terug met een kleine brok in mijn keel. Wat ben ik ( en ik ga het geloof ik voor de tigste keer zeggen) trots op jou zeg!
Ik zie je vrijdag. Kijk er naar uit.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
