Bijzondere Tijden
Door: Lieke
Blijf op de hoogte en volg Lieke
08 Januari 2015 | Verenigde Staten, Kailua
Aloha,
Hau’oli Makahiki Hou of ook wel gelukkig nieuwjaar allemaal!! Diegene die ik niet persoonlijk kon bedanken voor hun kaartje: hartstikke bedankt! Het geeft een heel goed gevoel dat er zoveel mensen aan mij denken!
De afgelopen maand is een maand geweest met veel feestjes en feestdagen. Thanksgiving om mee te beginnen. Heel bijzonder om dit mee te mogen maken. Dit maak je alleen hier mee en snap niet waarom ze zoiets niet in Nederland hebben, een dag lang stilstaan bij wat je hebt en dankbaar bent voor datgeen wat je hebt en de mensen die je om je heen hebt. Zoals je in films ziet komt de kalkoen dan op tafel! Dat gebeurt echt. Ze zijn twee dagen druk geweest met het eten klaar krijgen voor thanksgiving. Laat nou net de dag voor Thanksgiving één van de kids ziek zijn, waardoor het hele feest bijna in het water dreigt te vallen. Gelukkig was hij op de dag zelf weer beter, na het diner was zijn broer ziek! Wisselde dus mooi af! Een kalkoen zoals ik al vertelde, de gasten die langs kwamen brachten ook van alles mee: salade, ananas, cake, sweet patatoe schotel, etc. Wat er allemaal in die kalkoen gaat? Bij ons zat er niets in! Geen vulling. De kalkoen wordt ook niet met poten en al nog aan zijn lichaam geserveerd op de tafel. Hier sneden ze het vlees allemaal van het bot af en deden het in een schaal en de vulling wat je normaal in de kalkoen stopt stond er naast. Het smaakte onwijs goed! Waar Amerikanen om bekend staan is veel eten, dus wij hielden na de tijd nog eten over voor een hele week! Op het moment dat wij aan tafel gingen werd er geproost en een dankwoordje gesproken voor de mensen die aan de tafel zaten en voor al hetgeen wat zij in hun leven hadden. ’s Avonds ben ik met nog een andere au pair wezen shoppen aangezien er al sales waren voor black Friday (de dag na Thanksgiving). Op black Friday zijn er grote kortingen en deals wat betreft electronica, maar ook voor bijvoorbeeld merk kleding. Het was een gekken huis. Mensen trokken spullen bij elkaar uit de handen en gingen met elkaar op de vuist. Nu heb ik dit niet gezien, maar kon aan de gezichten van andere mensen wel zien dat er verderop wat aan de hand was.
Thanksgiving was voorbij, dit betekende dat het nog maar twee weken duurde voordat de rest van de familie hier zou zijn. Zo snel de tijd daarvoor dan gaat, zo langzaam gingen die laatste twee weken voorbij. Een week voordat ze kwamen, had ik nog een au pair bijeenkomst. Zelfs in Hawaii wordt er geschaatst, ook al is het buiten 20 tot 25 graden. We hadden een gezellige middag op het ijs met een 8 van de 20 tot 25 au pairs. Het was leuk om weer op de schaatsen te staan, maar wij als Europeanen die verstand hebben van winter en ijs, vonden het ijs niet echt heel denderend. Veel hobbels en bobbels. Maar desondanks was het wel een geslaagde middag met weer een nieuwe (Duitse) au pair in ons midden. ’s Avonds zijn we met een aantal au pairs naar de Pearl Harbor Memorial Parade geweest. Het was de “verjaardag” van Pearl Harbor. Er waren zelfs overlevenden overgevlogen van het vaste land om mee te doen. Om die in die optocht te zien gaf mij kippenvel! Heel indrukwekkend.
In het weekend dat mijn familie zou komen was het een drukte in huis. Er was een soort van huizen bezichtiging in Kailua, waar ze mijn gastfamilie ook gevraagd hebben om aan deel te nemen. De hele week was de interieur designer al bezig geweest om het huis in kerststijl te krijgen. Normaal gesproken wordt alles gewoon door het gezin zelf gedaan, maar omdat er nu meer dan 200 vrouwen het huis kwamen bekijken, kwam de interieur designer het doen. De vrijdagochtend zelf was het een drukte in huis, omdat de schoonmaker natuurlijk de laatste dingen ook nog schoon moest maken en de bedden moesten opgemaakt worden. Aangezien er zoveel mensen over de vloer zouden komen en ik alleen het meisje ’s ochtends had, ben ik met haar het huis uitgegaan en naar de dierentuin geweest. Ze was daar nog nooit geweest, dus haar reactie was geweldig om te zien. Ze vond vooral de olifanten en de neushoorns interessant. De apen maakten zoveel lawaai dat haar cracker voor haar mond bleef hangen met haar mond open en haar ogen op standje groot. Op het moment dat we verder liepen begon ze weer te eten van haar cracker. De apen hebben dus indruk gemaakt!
Zaterdag’s was het kinderfeestje van de jongens. Die werden op 17 december 10 jaar. Ik hoorde van de schoonmaker dat een kinderfeestje voor kinderen zo op kon lopen tot 3000 dollar. Het eerste wat ik dacht: kinderfeestjes kunnen ook leuk zijn, zonder dat ze 3000 dollar kosten! Wij gingen met het kinderfeestje naar I-Trampoline. Dit is een grote fabriekshal met allemaal trampolines. Zo kun je bounchball spelen op de trampolines, in schuimblokken springen vanaf een trampoline, basketbal spelen en ook gewoon rond springen op trampolines. Na anderhalf uur springen, was het tijd voor de verjaardagstaarten. Voor de een was dit Frozen en voor de ander was dit Big Hero 6. Disney thema dus! Cadeautjes werden niet uitgepakt op het feestje zelf. Nadat alle kinderen binnen waren gestroomd hebben wij de lading aan cadeaus ingepakt in de kofferbak van mijn gastvaders auto. Een grote kofferbak waar wij op een gegeven moment bij stonden te krijgen hoe wij die laatste cadeaus er ook in kregen. Maar het is uiteindelijk gelukt. Zo’n amerikaans kinderfeestje is dus in de omgekeerde volgorde van een Nederlands kinderfeestje. Daar word gefeliciteerd, gezongen, cadeautjes uitgepakt en dan komen de activiteiten. In Amerika is het activiteit, zingen, taart en eten. Cadeautjes worden thuis uitgepakt waarbij moeders een kladbok in handen heeft om op te schrijven welk kind wat heeft gegeven, zodat ze later een bedank kaartje kunnen sturen.
Toen was het zondag! Ik stond ’s avonds te wachten op het vliegveld, nadat ik eerst natuurlijk weer verdwaald raakte op het vliegveld. Alle mensen van mijn familie’s vlucht stroomden binnen. Er kwamen er steeds meer, maar ik zag hen nog niet. Zenuwen liepen alleen maar meer op. Toen ze dan ook eindelijk door de deuren kwamen, kon ik het niet meer droog houden. Zij waren natuurlijk hartstikke moe van de reis, dus zijn naar huis gegaan om snel het bed in te kruipen. Ik was de andere dag vrij, dus zijn we een aantal benodigdheden gaan halen en verder hebben we die dag een beetje rond het huis gehangen. We zijn gaan snorkelen in de baai, nu het nog kon. Een paar dagen later was de baai afgesloten omdat Obama ook aan de baai verblijft. We hebben een aantal mooie vissen gezien en natuurlijk een aantal schildpadden. De andere dagen was ik naar het werk. Kort gezegd hebben we in die twee weken tijd 4 hikes gelopen, een aantal stranden bezocht, zij hebben pearl harbor bezocht, gewinkeld, een luau en een avondshow in het Polynesian cultural center bezocht, ATV tocht en paard gereden door de bergen waar een aantal bekende films zijn opgenomen en het hoogte punt voor mij was het dolfijnen zwemmen. Ik heb genoten van deze twee weken. Ik heb mijn familie het eiland een beetje kunnen laten zien, ervaren en zelfs Hawaiiaans eten kunnen laten proeven. En natuurlijk waren er weer momenten bij dat ik denk: wouw, ben ik echt op Hawaii? Wat ik de laatste maanden nog regelmatig heb gehad. Vooral als ik foto’s terug zie denk ik, hoe bijzonder dat wij dit met z’n vijven dit zo hebben mee kunnen maken. Maar hoe leuk die twee weken ook zijn geweest, afscheid nemen wordt er niet makkelijker door.
De afgelopen week was denk ik één van de zwaarste weken die ik hier gehad heb. Dit komt mede door het afscheid nemen, maar het andere punt was Oud & Nieuw. Gelukkig word ik wel van alle kanten geholpen: vanuit Nederland (veel skypen met vriendinnen en familie) en op het eiland door Diane (andere au pair) en onbewust door de kinderen. Oud & Nieuw vind ik toch wel iets specialer en leuker in Nederland, dan hier. Ik hoorde van Diane (andere au pair) dat er voor een aantal jaren terug zoveel vuurwerk hier door de mensen werd afgestoken dat de straten gewoon grijs waren van de rook. Je zag het vuurwerk niet eens meer. Sindsdien moet je een vergunning aanvragen om vuurwerk af te steken en zijn er maar een beperkt aantal vergunning hiervoor. Wat dus inhoud dat er overdag en ’s avonds bijna geen vuurwerk in de lucht gaat. Het was hier dus een heel normale dag waar mensen werken en de normale dingen doen. Ik vind het dan toch wel leuker om Oud & Nieuw met vriendinnen/vrienden en familie door te brengen. ’s Avonds zijn Diane en ik naar Kakaako Waterfront Park geweest. The Far East Movements stonden hier op het podium. Mochten we natuurlijk niet missen. Was een super leuke avond. Er waren hier niet alleen bekende DJ’s maar er was ook een soort Kermis. Dus gingen we even in het reuzenrad om Honolulu van een andere kant te bekijken. Zo’n kermis hier ziet er toch wel iets anders uit dan een kermis in Geesteren: reuzenrad, spookhuis, één of ander spinding.
Ik heb weer nieuwe foto’s toegevoegd http://www.mijnalbum.nl/Album=XDMNDRME#IRAACDDO. Tot snel allemaal!!
Hau’oli Makahiki Hou of ook wel gelukkig nieuwjaar allemaal!! Diegene die ik niet persoonlijk kon bedanken voor hun kaartje: hartstikke bedankt! Het geeft een heel goed gevoel dat er zoveel mensen aan mij denken!
De afgelopen maand is een maand geweest met veel feestjes en feestdagen. Thanksgiving om mee te beginnen. Heel bijzonder om dit mee te mogen maken. Dit maak je alleen hier mee en snap niet waarom ze zoiets niet in Nederland hebben, een dag lang stilstaan bij wat je hebt en dankbaar bent voor datgeen wat je hebt en de mensen die je om je heen hebt. Zoals je in films ziet komt de kalkoen dan op tafel! Dat gebeurt echt. Ze zijn twee dagen druk geweest met het eten klaar krijgen voor thanksgiving. Laat nou net de dag voor Thanksgiving één van de kids ziek zijn, waardoor het hele feest bijna in het water dreigt te vallen. Gelukkig was hij op de dag zelf weer beter, na het diner was zijn broer ziek! Wisselde dus mooi af! Een kalkoen zoals ik al vertelde, de gasten die langs kwamen brachten ook van alles mee: salade, ananas, cake, sweet patatoe schotel, etc. Wat er allemaal in die kalkoen gaat? Bij ons zat er niets in! Geen vulling. De kalkoen wordt ook niet met poten en al nog aan zijn lichaam geserveerd op de tafel. Hier sneden ze het vlees allemaal van het bot af en deden het in een schaal en de vulling wat je normaal in de kalkoen stopt stond er naast. Het smaakte onwijs goed! Waar Amerikanen om bekend staan is veel eten, dus wij hielden na de tijd nog eten over voor een hele week! Op het moment dat wij aan tafel gingen werd er geproost en een dankwoordje gesproken voor de mensen die aan de tafel zaten en voor al hetgeen wat zij in hun leven hadden. ’s Avonds ben ik met nog een andere au pair wezen shoppen aangezien er al sales waren voor black Friday (de dag na Thanksgiving). Op black Friday zijn er grote kortingen en deals wat betreft electronica, maar ook voor bijvoorbeeld merk kleding. Het was een gekken huis. Mensen trokken spullen bij elkaar uit de handen en gingen met elkaar op de vuist. Nu heb ik dit niet gezien, maar kon aan de gezichten van andere mensen wel zien dat er verderop wat aan de hand was.
Thanksgiving was voorbij, dit betekende dat het nog maar twee weken duurde voordat de rest van de familie hier zou zijn. Zo snel de tijd daarvoor dan gaat, zo langzaam gingen die laatste twee weken voorbij. Een week voordat ze kwamen, had ik nog een au pair bijeenkomst. Zelfs in Hawaii wordt er geschaatst, ook al is het buiten 20 tot 25 graden. We hadden een gezellige middag op het ijs met een 8 van de 20 tot 25 au pairs. Het was leuk om weer op de schaatsen te staan, maar wij als Europeanen die verstand hebben van winter en ijs, vonden het ijs niet echt heel denderend. Veel hobbels en bobbels. Maar desondanks was het wel een geslaagde middag met weer een nieuwe (Duitse) au pair in ons midden. ’s Avonds zijn we met een aantal au pairs naar de Pearl Harbor Memorial Parade geweest. Het was de “verjaardag” van Pearl Harbor. Er waren zelfs overlevenden overgevlogen van het vaste land om mee te doen. Om die in die optocht te zien gaf mij kippenvel! Heel indrukwekkend.
In het weekend dat mijn familie zou komen was het een drukte in huis. Er was een soort van huizen bezichtiging in Kailua, waar ze mijn gastfamilie ook gevraagd hebben om aan deel te nemen. De hele week was de interieur designer al bezig geweest om het huis in kerststijl te krijgen. Normaal gesproken wordt alles gewoon door het gezin zelf gedaan, maar omdat er nu meer dan 200 vrouwen het huis kwamen bekijken, kwam de interieur designer het doen. De vrijdagochtend zelf was het een drukte in huis, omdat de schoonmaker natuurlijk de laatste dingen ook nog schoon moest maken en de bedden moesten opgemaakt worden. Aangezien er zoveel mensen over de vloer zouden komen en ik alleen het meisje ’s ochtends had, ben ik met haar het huis uitgegaan en naar de dierentuin geweest. Ze was daar nog nooit geweest, dus haar reactie was geweldig om te zien. Ze vond vooral de olifanten en de neushoorns interessant. De apen maakten zoveel lawaai dat haar cracker voor haar mond bleef hangen met haar mond open en haar ogen op standje groot. Op het moment dat we verder liepen begon ze weer te eten van haar cracker. De apen hebben dus indruk gemaakt!
Zaterdag’s was het kinderfeestje van de jongens. Die werden op 17 december 10 jaar. Ik hoorde van de schoonmaker dat een kinderfeestje voor kinderen zo op kon lopen tot 3000 dollar. Het eerste wat ik dacht: kinderfeestjes kunnen ook leuk zijn, zonder dat ze 3000 dollar kosten! Wij gingen met het kinderfeestje naar I-Trampoline. Dit is een grote fabriekshal met allemaal trampolines. Zo kun je bounchball spelen op de trampolines, in schuimblokken springen vanaf een trampoline, basketbal spelen en ook gewoon rond springen op trampolines. Na anderhalf uur springen, was het tijd voor de verjaardagstaarten. Voor de een was dit Frozen en voor de ander was dit Big Hero 6. Disney thema dus! Cadeautjes werden niet uitgepakt op het feestje zelf. Nadat alle kinderen binnen waren gestroomd hebben wij de lading aan cadeaus ingepakt in de kofferbak van mijn gastvaders auto. Een grote kofferbak waar wij op een gegeven moment bij stonden te krijgen hoe wij die laatste cadeaus er ook in kregen. Maar het is uiteindelijk gelukt. Zo’n amerikaans kinderfeestje is dus in de omgekeerde volgorde van een Nederlands kinderfeestje. Daar word gefeliciteerd, gezongen, cadeautjes uitgepakt en dan komen de activiteiten. In Amerika is het activiteit, zingen, taart en eten. Cadeautjes worden thuis uitgepakt waarbij moeders een kladbok in handen heeft om op te schrijven welk kind wat heeft gegeven, zodat ze later een bedank kaartje kunnen sturen.
Toen was het zondag! Ik stond ’s avonds te wachten op het vliegveld, nadat ik eerst natuurlijk weer verdwaald raakte op het vliegveld. Alle mensen van mijn familie’s vlucht stroomden binnen. Er kwamen er steeds meer, maar ik zag hen nog niet. Zenuwen liepen alleen maar meer op. Toen ze dan ook eindelijk door de deuren kwamen, kon ik het niet meer droog houden. Zij waren natuurlijk hartstikke moe van de reis, dus zijn naar huis gegaan om snel het bed in te kruipen. Ik was de andere dag vrij, dus zijn we een aantal benodigdheden gaan halen en verder hebben we die dag een beetje rond het huis gehangen. We zijn gaan snorkelen in de baai, nu het nog kon. Een paar dagen later was de baai afgesloten omdat Obama ook aan de baai verblijft. We hebben een aantal mooie vissen gezien en natuurlijk een aantal schildpadden. De andere dagen was ik naar het werk. Kort gezegd hebben we in die twee weken tijd 4 hikes gelopen, een aantal stranden bezocht, zij hebben pearl harbor bezocht, gewinkeld, een luau en een avondshow in het Polynesian cultural center bezocht, ATV tocht en paard gereden door de bergen waar een aantal bekende films zijn opgenomen en het hoogte punt voor mij was het dolfijnen zwemmen. Ik heb genoten van deze twee weken. Ik heb mijn familie het eiland een beetje kunnen laten zien, ervaren en zelfs Hawaiiaans eten kunnen laten proeven. En natuurlijk waren er weer momenten bij dat ik denk: wouw, ben ik echt op Hawaii? Wat ik de laatste maanden nog regelmatig heb gehad. Vooral als ik foto’s terug zie denk ik, hoe bijzonder dat wij dit met z’n vijven dit zo hebben mee kunnen maken. Maar hoe leuk die twee weken ook zijn geweest, afscheid nemen wordt er niet makkelijker door.
De afgelopen week was denk ik één van de zwaarste weken die ik hier gehad heb. Dit komt mede door het afscheid nemen, maar het andere punt was Oud & Nieuw. Gelukkig word ik wel van alle kanten geholpen: vanuit Nederland (veel skypen met vriendinnen en familie) en op het eiland door Diane (andere au pair) en onbewust door de kinderen. Oud & Nieuw vind ik toch wel iets specialer en leuker in Nederland, dan hier. Ik hoorde van Diane (andere au pair) dat er voor een aantal jaren terug zoveel vuurwerk hier door de mensen werd afgestoken dat de straten gewoon grijs waren van de rook. Je zag het vuurwerk niet eens meer. Sindsdien moet je een vergunning aanvragen om vuurwerk af te steken en zijn er maar een beperkt aantal vergunning hiervoor. Wat dus inhoud dat er overdag en ’s avonds bijna geen vuurwerk in de lucht gaat. Het was hier dus een heel normale dag waar mensen werken en de normale dingen doen. Ik vind het dan toch wel leuker om Oud & Nieuw met vriendinnen/vrienden en familie door te brengen. ’s Avonds zijn Diane en ik naar Kakaako Waterfront Park geweest. The Far East Movements stonden hier op het podium. Mochten we natuurlijk niet missen. Was een super leuke avond. Er waren hier niet alleen bekende DJ’s maar er was ook een soort Kermis. Dus gingen we even in het reuzenrad om Honolulu van een andere kant te bekijken. Zo’n kermis hier ziet er toch wel iets anders uit dan een kermis in Geesteren: reuzenrad, spookhuis, één of ander spinding.
Ik heb weer nieuwe foto’s toegevoegd http://www.mijnalbum.nl/Album=XDMNDRME#IRAACDDO. Tot snel allemaal!!
-
08 Januari 2015 - 11:06
Sieny:
Hallo Lieke ,dat was weer een leuk verhaal. En wat fantastisch om je familie
een paar weken bij je te hebben.Ook voor hen hele bijzondere kerstdagen.
En je hebt ze veel moois laten ervaren.Ook mooie foto's zo kunnen wij ook een beetje
meegenieten.Het zal best even moeilijk zijn geweest toen ze weer terug moesten.
Maar je bent een sterke meid en gaat nog een heleboel leuke dingen beleven!
Natuurlijk wens ik je een heel mooi en spannend nieuwjaar en blijf genieten.
Liefs Sieny en Herman. -
08 Januari 2015 - 11:58
Erna:
Hoi Lieke.
Wat een mooi verhaal weer. We hadden natuurlijk al veel van ouders en broers gehoord over hun avontuur in Hawaii. Hoe bijzonder inderdaad om dit met zijn vijven mee te maken. Erg leuk voor later zodat je samen herinneringen kunt ophalen en zij nu ook een betere indruk hebben van 't land waar je zit en wat je zoal doet.
In de beleving van feesten zit nogal een verschil zoals ik lees.
Nu alle festiviteiten erop zitten moet je weer proberen de draad van 't gewone leven op te pakken. Dit zal voor jou best moeilijk zijn na zo'n bijzondere periode.
Ik weet zeker dat het je zal lukken en dat je de rest van je avontuur tot een goed einde brengt.
Nou Lieke we wensen je veel goeds en wachten op je volgende verhaal.
Groetjes Erna, Luc, Thomas en Melissa. -
08 Januari 2015 - 15:16
Marian:
Hoi Lieke, je hebt weer een heel mooi reisverslag. Ook weer heel veel meegemaakt met hele leuke dingen waar pa, ma, Rob en Gijs bij waren. Toch mooi dat je de kerstdagen en de verjaardag van Gijs samen hebt kunnen vieren. Het is er gewoon ontzettend mooi. Mooie foto's gemaakt zodat je een beetje kunt zien wat jullie samen hebben gedaan.
Dan is het weer wennen als het dagelijkse leven weer zijn gang gaat. Maar dit komt zeker goed.
Heel veel plezier de aankomende tijd en ik hoor en ik zwaai nog wel weer! hihih!
Zet hem op Lieke en maak er een leuke tijd van!
Groetjes Jan en Marian. -
08 Januari 2015 - 15:42
Claudia Leus:
Wauw Lieke!
Wat heb je weer mooi geschreven wat je mee maakt.
Fantastisch!!
Super dat je genoten hebt met pa en ma en broers.
Geniet de komende tijd
Liefs Claudia -
08 Januari 2015 - 15:51
Elles:
Super leuk om al die foto's te zien bij het verhaal :D
Het meeste weet ik dan al wel maar die foto's erbij geven je ook echt een voorstelling
hoe jullie daar de tijd hebben beleeft! jaloers gewoon haha..
Gaat je goed meid! binnenkort maar weer skypen XXX -
08 Januari 2015 - 19:19
Karin Damhuis:
Lieke wat een geweldige verhalen en prachtige foto"s. Wat fijn dat je vader,moeder, Rob en Gijs er waren. We hebben natuurlijk al mooie verhalen gehoord. heel veel groetjes van Tonnie,Karin,Rick en Tim. -
08 Januari 2015 - 22:14
Anke:
Hoi Lieke,
Jij ook de beste wensen !!!! Wat moet het daar fantastisch zijn!!! Ik ben stiekem wel een beetje jaloers! !!! Heel veel plezier daar in het prachtige Hawai! !! Super om je verslagen te lezen!
Groet Anke -
09 Januari 2015 - 06:52
Cyril:
Hè lieke,
De beste wensen voor 2015!! Geweldig weer jou verhaal, natuurlijk ook het gemis dat lijkt me zeker niet makkelijk. Maar de ervaringen en je familie die overkomt is wel geweldig natuurlijk. Geniet er nog van doe dingen die je nog niet hebt gedaan! Vinden het leuk jou ervaringen hier weer te lezen. Veel plezier en succes nog! Veel liefs van ons x -
11 Januari 2015 - 12:04
Pa Olimulder:
Het waren twee geweldige weken wel vermoeiend maar dat hadden we niet willen missen.
Mooi weer, prachtige stranden, geweldige uitzichten, veel plezier gehad
De terug reis was zwaar en lang. Blij dat we weer thuis waren.
De jetlag heeft wel wat moeite veroorzaakt. Maar uiteindelijk komen we daar ook wel doorheen. Dat je Het nu wat moeilijker hebt is wel te begrijpen.
Maar er komen vast weer andere dingen op je pad die je er weer door heen helpen.
Groetjes van pa xxx -
14 Januari 2015 - 13:14
José Waaijer:
Hoi Lieke,
Voor jou een heel gelukkig nieuw jaar gewenst van ons allen. Wat een mooi verslag heb je weer gemaakt,
mooi dat je dat allemaal met ons deelt. Wat fijn dat jullie met jullie gezin samen waren met kerst, wel heel bijzonder. Mooi voor later ook omdaar op terug te kijken. Het was geweldig mooi geweest, heb ik van je ouders gehoord. Wij wensen je nog veel succes daar en dat je nog vele mooie momenten zal hebben in Hawaii.
gr. Jos en José
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
